عینک خداوند...

سلام و دروووووووود

(خصوصاً به جیغ عزیز که خیلی زود حاضریش رو زد و بازم با لطفش منو شرمنده کرد و البته خدایی خیلی تعجب کردم که به این سرعت فهمید من برگشتم! )

به هر حال خوشحالم

خیلی خوشحال

ولی راستش نمیدونم کی میخوام به دوستای قدیمی (که وبلاگ همشون رو چک کردم و متاسفانه بعضی هاشون دیگه نمی نویسن ) اطلاع بدم که اکسیژن دانشجویی برگشته!؟

واسه امروز یه مطلب کوچیک دارم:

پیرمردی سعی می کرد مطلبی در روزنامه را بخواند، اما از آنجا که مطلب ریز نوشته شده بود و پیرمرد نیز چشمان ضعیفی داشت، نمی توانست. به اطرافش نگاه کرد و مردی را پیدا کرد که در نزدیکی او نشسته بود، به سمتش رفت و از او خواهش کرد تا مطلب را برایش بخواند و توضیح داد که عینکش را در خانه جا گذاشته است.

مرد دوم لبخندی زد و پس از نگاهی گذرا به مطلب روزنامه گفت: «دوست من، تصادفا من نیز عینکم را در خانه جا گذاشتم! نمی توانم کمکی کنم، متاسفم.»

پیرمرد روزنامه را تا کرد، خندید و گفت: «نباش! میدانی چرا؟ چون من می دانم که خداوند هم مثل من و تو چشمهایش ضعیف است! نه اینکه پیر شده باشد، خودش اینطور می خواهد! یه این ترتیب وقتی که کسی اشتباهی می کند، درست نمی بیند و از آنجا که خداوند هرگز نادیده قضاوت نمی کند، پس او را می بخشد!»

مرد دوم که کمی حیرت کرده بود پرسید: «با این حساب، تکلیف کارهای نیک ما انسانها چه می شود؟ خداوند آنها را نیز نمی بیند؟»

پیرمرد بازهم لبخند دلنشینی زد و گفت: «خوب، خداوند هرگز عینکش را در خانه جا نمی گذارد...»

و از آنجا دور شد...

این داستان واقعاً من رو تحت تاثیر قرار داد، امیدوارم که شما هم ازش اون چیزایی رو که باید یاد بگیرید

راستش از اونجایی که خیلی وقته ننوشتم، استیل نوشتنم یادم رفته، یه خرده زمان میخوام!

مرسی که تحمل می کنید (خب مجبورید! )

در پناه خداوند

امضاء: پرستیژ

1ـ جیغ منتظر بازگشتت هستم

2ـ اینجا از صبح هوا ابریه و از عصر داره بارون میباره، جای همه عاشقهای بارون خالی...

3ـ خوابم میاد!