منم جیغ

خیلی خوشحالم که دوباره این وبلاگ زنده شده چون هر وقت که وبلاگ خودمو چک می کردم می یومدم یه نگاه به اینجا می کردمو می گفتم یعنی این پرستیژ (***) کجا می تونه رفته باشه که این بی زبونو ول کرده و منه تنهام که از پسش بر نمی اومدم. بگذریم که حالا پرستیژ پیداش شد و اومد.

نزدیکه عید هستو همه جنسام گرون، تازگیا نزدیک ترمینال مسافر بری بندرعباس یه بوتیک خیلی شیک باز شده که به قول خودش تمام اجناسش مارک هستن. ولی حاضرم قسم بخورم که راست می گه مارکه ولی مارک Mide in Chinna یا PRC یک کیفشو که من خوشم اومده بود با تخفیف خیلی زیاد بهم می داد 50000 هزار تومان من داشتم خر میشدم که بخرمش که یه هو چشمم افتاد به مارک چینیش، اروم گذاشتمش سر جاشو به دوستم گفتم بریم. پیرهن هاشو و کفشاشو نگاه کردم و مانتو هاشم. به قول خودش کار ترک بودن ولی من همونا رو تو قشم به قیمت زیر 10000 تومان خریده بودم.

حالا اون مسافرهای عزیز شهرستانی که میان بندر و 180% از اونجا رد میشن و می رن واسه دیدن خواهشا واسه پز دادن به فامیلم شده همچین اشتباهی نکنید که بخواید ازش خرید کنید.

بازا خرید و فروش ماهی هم که داغه... واسه همین خیلیا (بازم اونایی که بندری نیستن) یا تو شهراشون ندیدن یا که فکر می کنن ماهی تو جوب شهر ما فرق داره با بقیه شهر ها.

از قضای روزگار جوب کنار خونه ی ما آبش شفافه و همه فکر می کنن که تمیزه واسه همین بارها شاهد ماهیگیری افراد زیادی بودیم. نمونشم عکس زیر اون دوتا پسر دارن ماهی کوچولو واسه تنگشون می گیرن... شما نمی خواین؟

ته نوشت:

1. دوست ندارم شهرمون مهمون بیاد، آخه بعد رفتنشون چهره ی شهرم کثیف تر از قبل میشه...